Krolowie frankijscy

Królowie frankijscy – władcy Franków – plemion germańskich. Tworzą dwie dynastie: Merowingów i Karolingów.

Wcześni władcy Franków

Pierwsi władcy

• Askaryk

   

   

• Merogais

   

   

• Mallobaudes

   

   

• Genobaud

   

   

• Sunno

   

   

• Markomer

   

   

Królowie Franków Salickich

• Faramund – ?-428

   

   

• Klodian – 428–448

   

   

• Meroweusz – 448–457

   

   

• Childeryk I – 457–481

   

   

• Chlodwig I – 481–511, w Tournai

   

   

Władcy współrządzący z Chlodwigiem, obaleni przez niego w 508:

• Chararyk, w Arras i Boulogne

   

   

• Ragnachar, w Cambrai

   

   

• Ricchar

   

   

• Rignomer

   

   

Władcy Franków Rypuarskich

• Chlodwig, książę przed 448

   

   

• Childebert, książę 448–461, król 461–483

   

   

• Sigebert, król 483–507

   

   

• Chloderyk, król 507, zdetronizowany przez Chlodwiga I

   

   

Królowie Franków z dynastii Merowingów (509–751)

• Chlodwig I – 509–511

   

   

Po śmierci Chlodwiga królestwo podzielono na cztery części:

Chlotar I na krótko przejął władzę we wszystkich frankijskich królestwach. Po jego śmierci państwo podzielono pomiędzy 4 jego synów:

Chlotar II pokonał Brunhildę i zjednoczył królestwo. W 623 w celu obrony granic państwa, wydzielił swemu synowi Austrazję. Jego następca Dagobert I wydzielił królestwo Akwitanii w 629.

W 679 Teuderyk III zjednoczył ostatecznie państwo Franków

• Chlodwig IV 691–695

   

   

• Childebert III 695–711

   

   

• Dagobert III 711–715

   

   

• Chilperyk II 715–721

   

   

  • Chlotar IV 717–720, rywal w Austrazji

     

     

   

   

• Teuderyk IV 720–737

   

   

• bezkrólewie 737–743; rządy majordoma Karola Młota (do 741) a następnie współrządy (741-743) jego dwóch synów Pepina Małego i Karlomana – również majordomów – bez króla

   

   

• Childeryk III 743–751

   

   

Karolingowie (751–855)

• Pepin I – 751–768; syn Karola Młota, majordoma państwa Franków.

   

   

• Karloman – 768–771; syn Pepina I; panował razem z bratem, Karolem I.

   

   

• Karol I Wielki – 768–814; syn Pepina I, koronowany na cesarza w 800 r.

   

   

• Ludwik I Pobożny – 814–840; syn Karola I, cesarz od 814 r.

   

   

Po śmierci Ludwika I, państwo Franków zostaje podzielone (traktat w Verdun z 843 r.) pomiędzy jego synów na państwo Franków Zachodnich (późniejsze królestwo Francji), państwo Franków Wschodnich (późniejsze Święte Cesarstwo Rzymskie) oraz królestwo Włoch.